Beeld ‘Waaier een eerbetoon aan de Cubaanse vrouw’ geplaatst in Nueva Gerona op het Isla de la Juventud in Cuba in 1994.
Beeld in Cuba 1994
Door het werken aan mijn nieuwe site, google ik af en toe mijn naam om te zien of google de site op de zeer gewenste 1e pagina plaatst. Ik kijk dan ook meteen wat google aan plaatjes over mijn werk heeft gezien. Vond tijdens zo’n onderzoekje bovenstaande foto van een beeld dat ik twaalf jaar geleden maakte op het ‘Eiland van de Jeugd’ (Isla de la Juventud) in de plaats Nueva Gerona in Cuba. Het was een prachtig weerzien met mijn verleden en het terug zien van een dierbaar beeld. Was er zo blij mee dat het er nog zo prachtig uit ziet.
Om het beeld te kunnen maken vertoefde ik 3 maanden op dat schitterende eiland met die onbeschrijflijk lieve mensen. De mensen hadden het moeilijk in die tijd. Er was schaarste op veel gebied. Ik was bevoorrecht want was op uitnodiging daar en kwam uit het rijke Nederland. Die situatie heeft mij vaak met schaamte vervuld en ik heb veel geleerd over mezelf en mijn Nederlandse kijk op de wereld.
Het heeft me echt een groter gezichtsveld gegeven en daar ben ik dankbaar voor.
Ik maakte dit beeld uit een lokale marmer. Prachtige witte marmer met grote kristallen. Keihard. Het duurde ‘even’ voor de steen in de werkplaats was en omdat ik ongeduldig was ging ik elke dag bij de organisatie vragen of het marmer misschien vandaag zou komen. Mañana was het vaste antwoord en dat telkens weer.
Op een gegeven moment werd ik zelfs ‘Marianna Mañana’ genoemd en zo begroet wanneer ik door het kleine stadje liep. Maar.. op een goede dag werd de steen gebracht en konden we aan het werk. Ik werd geholpen door twee fantastische steenhouwers waar ik heel veel van leerde. We werkten in het atelier samen met een Chileense beeldhouwster en twee Cubaanse beeldhouwers. Elk aan ons eigen beeld. Naast het atelier was een muziek studio en daar klonk vaak Cubaanse muziek uit. Dan werden de stekkers van de haakse slijpers uit de stopcontacten getrokken, de compressor afgezet en leerden de Cubaanse collega’s mij dansen. Na een tijdje kreeg ik het twijfelachtige compliment dat ik het voor een Europese niet slecht deed!?! Tja, Nederlandse heupen zijn minder ‘los’.
Het beeld was na 3 maanden klaar en ik keerde terug naar mijn beschermde Nederlandse leven. Ging daar door met het maken van beelden en het geven van lessen.
Denk eigenlijk niet vaak terug aan die tijd. Maar dankzij Google kwamen er vandaag prachtige herinneringen boven.
Amsterdam, december 2016
