Nynke, Luus, ‘Ranne’ en een Bloemenpoort

Hoog bezoek bij de Bloemenpoort Wijk bij Duurstede.

In 2002 maakte ik dit beeld voor de gemeente Wijk bij Duurstede en noemde het ‘Bloemenpoort’. Het beeld maakte deel uit van een project dat het doel had de ‘verdwenen poorten’ van Wijk bij Duurstede, die gedurende een aantal eeuwen waren verdwenen, terug te plaatsen. Daartoe gaf de organisatie een aantal Nederlandse beeldhouwers de opdracht een poort te maken die zouden worden geplaatst op plekken waar in het verleden de verdwenen poorten hadden gestaan. Binnen dit project maakte ik de ‘Bloemenpoort’.
Dat beeld werd bij de toegang van het centrum werd geplaatst.

Inmiddels staat de Bloemenpoort nu al weer 17 jaar op die plek.
Wanneer ik in de buurt ben ga ik er meestal even een kijkje nemen, maar de laatste jaren kwam het er niet van en verloor ik mijn ‘Bloemenpoort’ uit het oog.
Wel uit het oog maar niet uit het hart, want ik vind het nog steeds een mooi beeld en dacht tot een tijdje geleden af en toe best vaak dat ik zou het best wel eventjes zou willen zien.

De wens tot wederzien werd vervuld toen Nynke – een vriendin van mijn nichtje Robin en daardoor ook al jaren mijn vriendin – in Wijk bij Duurstede ging wonen. Toen ik dat hoorde schreef ik haar: Oh Nynke, wat grappig dat je nu in Wijk bij Duurstede woont want er staat daar een beeld van mij.
Nynke vertelde dat ze er vlakbij woonde. Zij en haar militaire echtgenoot verbouwden het huis en waren daar de eerste tijd behoorlijk druk mee.
Ik was altijd al trots op wat Nynke allemaal kon en bereikte maar toen ik door foto’s op facebook zag wat een fantastische bouwvakker zij ook is, werd ik zo mogelijk nog trotser.
Terwijl het huis werd opgeknapt was Nynke zwanger en op een gegeven moment werd Luus geboren.
Luus, zo zag ik op de foto’s, was een prachtige meisje met knalrood haar. Het kon bijna niet mooier.
Al snel moest er met Luus worden gewandeld. Eén van de doelen van de wandelingen van Nynke en Luus was dit beeld van Marianne, de  ‘Bloemenpoort’ .

Een bezoek aan mijn beeld werd een vast onderdeel van hun wandelingen en telkens ontving en ontvang ik foto’s van Nynke met Luus bij mijn  beeld de Bloemenpoort. Zo kon ik zien hoe Luus steeds groter werd en steeds meer kan. Maar… de foto’s zijn ook een bevestiging van het feit dat mijn Bloemenpoort er nog steeds staat en geen verdwenen poort is geworden.
Een paar weken geleden ontving ik weer een foto van mijn Bloemenpoort met Luus . Op de foto zag dat zij nu al zelf naar het beeld van ‘Ranne’ kan lopen. Een ontroerend moment.
De tijd vliegt en mijn Poort in Wijk bij Duurstede is nog niet verdwenen.
Ik ben zo blij met de foto’s van Nynke, Luus en mijn Bloemenpoort.

Share This:

beelden in de openbare ruimte

marianne-van-den-heuvel-beeld-cuba-1994
Beeld ‘Waaier een eerbetoon aan de Cubaanse vrouw’ geplaatst in Nueva Gerona op het Isla de la Juventud in Cuba in 1994.

Beeld in Cuba 1994

Door het werken aan mijn nieuwe site,  google ik af en toe mijn naam om te zien of google de site op de zeer gewenste 1e pagina plaatst. Ik kijk dan ook meteen wat google aan plaatjes over mijn werk heeft gezien. Vond tijdens zo’n onderzoekje bovenstaande foto van een beeld dat ik twaalf jaar geleden maakte op het ‘Eiland van de Jeugd’ (Isla de la Juventud) in de plaats Nueva Gerona in Cuba. Het was een prachtig weerzien met mijn verleden en het terug zien van een dierbaar beeld. Was er zo blij mee dat het er nog zo prachtig uit ziet.

Om het beeld te kunnen maken vertoefde ik 3 maanden op dat schitterende eiland met die onbeschrijflijk lieve mensen. De mensen hadden het moeilijk in die tijd. Er was schaarste op veel gebied. Ik was bevoorrecht want was op uitnodiging daar en kwam uit het rijke Nederland. Die situatie heeft mij vaak met schaamte vervuld en ik heb veel geleerd over mezelf en mijn Nederlandse kijk op de wereld.
Het heeft me echt een groter gezichtsveld gegeven en daar ben ik dankbaar voor.

Ik maakte dit beeld uit een lokale marmer. Prachtige witte marmer met grote kristallen. Keihard. Het duurde ‘even’  voor de steen in de werkplaats was en omdat ik ongeduldig was ging ik elke dag bij de organisatie vragen of het marmer misschien vandaag zou komen. Mañana was het vaste antwoord en dat telkens weer.

Op een gegeven moment werd ik zelfs  ‘Marianna Mañana’  genoemd en zo begroet wanneer ik door het kleine stadje liep. Maar..  op een goede dag werd de steen gebracht en konden we aan het werk. Ik werd geholpen door twee fantastische steenhouwers waar ik heel veel van leerde. We werkten in het atelier samen met een Chileense beeldhouwster en twee Cubaanse beeldhouwers. Elk aan ons eigen beeld. Naast het atelier was een muziek studio en daar klonk vaak Cubaanse muziek uit. Dan werden de stekkers van de haakse slijpers uit de stopcontacten getrokken, de compressor afgezet en leerden de Cubaanse collega’s mij dansen. Na een tijdje kreeg ik het twijfelachtige compliment dat ik het voor een Europese niet slecht deed!?! Tja, Nederlandse heupen zijn minder ‘los’.

Het beeld was na 3 maanden klaar en ik keerde terug naar mijn beschermde Nederlandse leven. Ging daar door met het maken van beelden en het geven van lessen.
Denk eigenlijk niet vaak terug aan die tijd. Maar dankzij Google kwamen er vandaag prachtige herinneringen boven.
Amsterdam, december 2016

Share This:

Marianne van den Heuvel, blog beeldhouwer

BeeldBepaald jubileum tentoonstelling cursisten Beeldhouwschool

Tentoonstelling cursisten de Beeldhouwschool Amsterdam geopend

Op 16 oktober en op 23 oktober jl is de jubileum tentoonstelling van de Beeldhouwschool Amsterdam, waarvan ik één van de oprichters en beeldhouwles geef, geopend voor het publiek.
Op de expositie die van 19 oktober t/m 26 november Kunststichting Hazart in Soest wordt getoond zijn 139 beelden van 94 cursisten van dé Beeldhouwschool te zien.
De meeste beelden zijn gemaakt in steen: Belgisch hardsteen, marmer en een franse kalksteen die Pierre de Lens wordt genoemd. Maar er zijn ook houten beelden te bewonderen.
We wisten zeker dat we het 15 jarig bestaan wilde vieren met een feest en bedachten het pilaren project en een tentoonstelling.
De tentoonstelling, met name, moest een groot feest van beelden worden en de opening (die ivm het verwachte bezoekersaantal in twee keer moest plaatsvinden) ook!


Cursisten, het Hazart team en wij de docenten, Da van Daalen, July Wickel, Henny van Grol en ik (Marianne van den Heuvel) hebben hard gewerkt om dat voor elkaar te krijgen en ik kan nu met gerust hart zeggen: het is gelukt:
De beide openingen waren heel feestelijk mede door de bijdrage van acteur Theo Pont die de tentoonstelling opende met een schitterende performance en door het optreden door Martien Groeneveld/Visual Sound Art. Het belangrijkste is.. tentoonstelling ziet er prachtig uit. Er komen heel erg veel bezoekers en de reacties zijn enthousiast ook in de pers. De cursisten trots, het team van HazArt tevreden en wij…. heel blij.

Hieronder de diashow die op de tentoonstelling te zien is en een video van TVR Baarn over BeeldBepaald.

Share This:

Blog Beeldhouwer Marianne van den Heuvel: Beeldhouwschool Amsterdam

expositie-beeldbepaald-persfoto-etalageDe Beeldhouwschool onder de Bogen: 17 Jaar geleden opgericht samen mijn collega’s,  de beelhouwers July Wickel, Da van Daalen.
We kenden elkaar van onze opleiding aan de Rietveld Academie in Amsterdam en besloten in 1999 een lesruimte te huren om samen een beeldhouwschool op te zetten. Eerlijk is eerlijk: we wisten toen echte helemaal niet dat we nu, 17 jaar na datum een heus beeldhouwinstituut hadden opgericht in het Centrum van Amsterdam.
Want.. in dé Beeldhouwschool onder de Bogen werken wekelijks zo’n kleine 110 cursisten onder begeleiding van vier professionele Amsterdamse beeldhouwers aan beelden van steen of hout (hout op maandag).
Om het 15 jarig bestaan te vieren bedachten we  het ‘pilaren project’ en vroegen cursisten zo’n kleine twee jaar geleden een beeld te maken uit een steen of een blok hout met de onwaarschijnlijke maat van 60  x 10 x 10 cm.

pilaren-op-pallet-11Een moeilijk maat?  Ja, dat lijkt zo op het eerste gezicht, maar omdat in de beperking zich meesters tonen lukte het onze cursisten de smalle hoge pilaren om te toveren tot ruimtelijke sculpturen. Beelden waarin je vaak de oorspronkelijke pilaar niet meer herkent.
We zijn ondertussen twee jaar aan het werk met z’n allen. Het resultaat?
Een heel grote tentoonstelling bij Kunststichting HazArt in Soest met 130 beelden gemaakt door 93 exposanten, allemaal cursisten van dé Beeldhouwschool!
De tentoonstelling kreeg de titel ‘BeeldBepaald” en is te zien van 19 oktober a.s. tot en met 26 november 2016. Het is een grote organisatie, maar gelukkig doen we het samen. Het is veel werk, maar gelukkig worden we door cursisten en Kunststichting  HazArt bijgestaan. We doen dingen die we nog nooit gedaan hebben, maar daarom leren we veel.
Maar voor alles is het plezier. We zijn een beeldenfeest aan het voorbereiden om te vieren dat er een Beeldhouwschool bestaat in Amsterdam.

Share This:

Nieuwe website

Schermafbeelding 2016-09-01 groot

Ik wilde als beeldhouwer graag een website die op alle apparaten goed te zien zou zijn en begon zo’n kleine 2 jaar geleden met het bouwen daarvan. Dat bouwen van websites vind ik heel leuk, maar het moet wel altijd ’tussen de bedrijven door’ gebeuren. Want een uurtje om iets uit te zoeken is niets en meestal zijn er in mijn dagelijkse leven geen uurtjes ‘over’. Dus bouwde ik tijdens vrije dagen en vakanties. Maar…door gebrek aan kennis, ervaring en vooral ook met een behoorlijk eigenwijs hoofd, rommelde ik tot december verleden jaar zonder enig echt resultaat door. Frustrerend? Reken maar! Ten einde raad mailde ik in december een echte websitebouwer die ik ken omdat hij de site had gebouwd voor één van de stichtingen waarvan ik lid ben. Hij zei: doe het zelf en doe het in WordPress. Dat kun je wel. Ik bedacht gelukkig toen, dat ik dat weliswaar uiteindelijk zou kunnen maar dat de weg van ’trial and error’ wel weer een heel lange zou worden en zocht een cursus.
Die vond ik. En ik schreef me in bij wpress cursus  en bezocht gedurende drie hele dagen de workshops WordPress, bij Sjoerd van Heummen. De beste en geduldigste trainer van het jaar. Ik genoot van de lessen, temeer omdat ik het als docent intussen heerlijk vind zelf  ’s in de schoolbank te zitten.
Met het geleerde ben ik  vanaf januari van dit jaar ’tussen de bedrijven door’ aan het werk gegaan met als resultaat nu:  deze heel nieuwe website, die nu ook op een smartphone of tablet ook goed te zien is.
Ik ben trots.  Trots op de website maar ook omdat ik mijn eigenwijze hoofd eventjes aan de kapstok heb kunnen hangen en lessen heb genomen.  Natuurlijk zullen er nog zaken moeten verbeteren. Zal alles nog niet meteen goed werken. Maar…..hij is klaar en is deze week online gegaan. Dank aan Sjoerd van Heummen en aan Harco Rutgers.
Ik nodig je van harte uit rustig rond te kijken.  Veel plezier.

Share This:

Prijs voor de Gouden Strop gewonnen door Esther Verhoef

8e61e106-3ffd-4637-957d-138c4bb7d730
De winnaar van de Prijs voor de Gouden Strop is dit jaar een vrouw: Esther Verhoef. Dat doet me goed. Ik wil hierbij Esther Verhoef nogmaals feliciteren met de prijs.

Share This:

De Gouden Strop 2016

Op 2 juni 2016 wordt de prijs De Gouden Strop uitgereikt en ik maakte het sculptuur dat deel uitmaakt van die prijs.
De Gouden Strop is de prijs voor de beste (oorspronkelijk) Nederlandstalige spannende roman.
Ik maak dit beeld elk jaar vanaf 2010 en zal dat graag blijven doen tot en met 2019.
Gouden Strop 2016 Marianne van den Heuvel

Share This: