In 2002 maakte ik dit beeld voor de gemeente Wijk bij Duurstede en noemde het ‘Bloemenpoort’. Het beeld maakte deel uit van een project dat het doel had de ‘verdwenen poorten’ van Wijk bij Duurstede, die gedurende een aantal eeuwen waren verdwenen, terug te plaatsen. Daartoe gaf de organisatie een aantal Nederlandse beeldhouwers de opdracht een poort te maken die zouden worden geplaatst op plekken waar in het verleden de verdwenen poorten hadden gestaan. Binnen dit project maakte ik de ‘Bloemenpoort’.
Dat beeld werd bij de toegang van het centrum werd geplaatst.

Inmiddels staat de Bloemenpoort nu al weer 17 jaar op die plek.
Wanneer ik in de buurt ben ga ik er meestal even een kijkje nemen, maar de laatste jaren kwam het er niet van en verloor ik mijn ‘Bloemenpoort’ uit het oog.
Wel uit het oog maar niet uit het hart, want ik vind het nog steeds een mooi beeld en dacht tot een tijdje geleden af en toe best vaak dat ik zou het best wel eventjes zou willen zien.

De wens tot wederzien werd vervuld toen Nynke – een vriendin van mijn nichtje Robin en daardoor ook al jaren mijn vriendin – in Wijk bij Duurstede ging wonen. Toen ik dat hoorde schreef ik haar: Oh Nynke, wat grappig dat je nu in Wijk bij Duurstede woont want er staat daar een beeld van mij.
Nynke vertelde dat ze er vlakbij woonde. Zij en haar militaire echtgenoot verbouwden het huis en waren daar de eerste tijd behoorlijk druk mee.
Ik was altijd al trots op wat Nynke allemaal kon en bereikte maar toen ik door foto’s op facebook zag wat een fantastische bouwvakker zij ook is, werd ik zo mogelijk nog trotser.
Terwijl het huis werd opgeknapt was Nynke zwanger en op een gegeven moment werd Luus geboren.
Luus, zo zag ik op de foto’s, was een prachtige meisje met knalrood haar. Het kon bijna niet mooier.
Al snel moest er met Luus worden gewandeld. Eén van de doelen van de wandelingen van Nynke en Luus was dit beeld van Marianne, de  ‘Bloemenpoort’ .

Een bezoek aan mijn beeld werd een vast onderdeel van hun wandelingen en telkens ontving en ontvang ik foto’s van Nynke met Luus bij mijn  beeld de Bloemenpoort. Zo kon ik zien hoe Luus steeds groter werd en steeds meer kan. Maar… de foto’s zijn ook een bevestiging van het feit dat mijn Bloemenpoort er nog steeds staat en geen verdwenen poort is geworden.
Een paar weken geleden ontving ik weer een foto van mijn Bloemenpoort met Luus . Op de foto zag dat zij nu al zelf naar het beeld van ‘Ranne’ kan lopen. Een ontroerend moment.
De tijd vliegt en mijn Poort in Wijk bij Duurstede is nog niet verdwenen.
Ik ben zo blij met de foto’s van Nynke, Luus en mijn Bloemenpoort.